88/9/9
5:10 ع
به گزارش پارسا نیوز NewsParsa هفته نامه پاری ماچ در شماره این هفته خود با چاپ تصویری از دیدار "دی یو دونه" هنرپیشه فرانسوی و یحیی القواصمی رییس حزب تازه تاسیس ضد صهیونیسم فرانسه مصاحبهای با دونه در خصوص دیدار آنها با محمود احمدی نژاد رییس جمهوری ترتیب داده است.
این نشریه با اشاره به اینکه "دیودونه" به عنوان عضو هیئت داوران جشنواره فیلم های کوتاه به مدت ده روز به تهران دعوت شده بود، نوشت : وی با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران برای ساخت مشترک یک فیلم در مورد برده داری مذاکره کرده و توانست با رییس جمهوری دست نیافتنی ایران ، محمود احمدی نژاد ملاقات و در مورد دشمن مشترک یعنی اسراییل گفتوگو کند.
متن مصاحبه این نشریه با دی یو دونه به این شرح است :
پاری ماچ: برخی شما را متهم به انکارگرایی می کنند. آیا شما با رییس جمهوری ایران مساله نابودی اسراییل را نیز در میان گذاشتید؟
*دیودونه: من در مورد فرهنگ با او صحبت کردم. از روشی که فرهنگ می تواند سبب کاهش اختلافات بین ملت ها شود. به نظرم جایی که سیاست بین المللی شکست می خورد میتوان از این طریق ارتباطی برقرار کرد. در منطق صلح ابعاد فرهنگی اهمیت زیادی دارد.
در بعد سیاسی من با او از قدرت صهیونیسم در فرانسه و فشارهایی که اعمال می کند صحبت کردم. او این مسائل را می دانست. احمدی نژاد آدم با حسن نیت، آرام ، متین است. برای من ایران یک مدل دمکراسی است.
پاری ماچ : دمکراسی که در آن یک دانشجوی فرانسوی (کلوتیلد رایس) به اتهام واهی دستگیر می شود؟ آیا به این موضوع هم اشاره کردید؟
*دونه : من می خواستم با کلوتیلد رایس نیز ملاقات کنم و ببینم در چه وضعیتی به سر میبرد و حال روحی او چگونه است. من راجع این موضوع با رئیس جمهوری ایران صحبت نکردم. رئیس حزب ضد صهیونست فرانسه که همراه من است، این کار را کرد.
پاری ماچ : رییس جمهوری ایران سوژه خوبی برای یک هنرپیشه طنز است. با این حال هیچ گاه کاریکاتوری از او ارائه نکردید؟
*دونه : در فرانسه یک پلیس سیاسی مذهبی مانند ایران وجود دارد. این که من در مورد یک یهودی شهرک نشین در اسراییل مطلب طنزی را بازی کنم بعد هم شورای عالی سمعی و بصری مرا محاکمه کند، این اسمش پلیس سیاسی افکار نیست؟
پاری ماچ : شما شورای عالی سمعی و بصری فرانسه را با پاسداران مقایسه می کنید؟
*دونه : من در ایران آزادی و عدالت بیشتری نسبت به فرانسه دیدم ... بله. در فرودگاه های ایران نظامیان کمتری در مقایسه با فرانسه دیدم. شاید هم آنها دوربین هایی پشتشان نصب کردند که همه چیز را عکس می گیرد، اما دست کم نسبت به فرانسه مسلسل های کمتری دیده می شود. در خیابان های ایران نسبت به فرانسه حضور کمتر پلیس مشاهده می شود.