ناگفته های مجید مجیدی از رهبر معظم انقلاب

"مجید مجیدی" که از کارگردانان نامی سینمای کشور هستند چند سال پیش در گفتگو با یکی از نشریات به ناگفته هایی از زندگی و افکار هنری و اجتماعی رهبر معظم انقلاب پرداخته بود.

به گزارش پرچم، "مجیدی" در این گفتگوی طولانی درباره احاطه حضرت آیت الله خامنه ای به مسائل هنری و فرهنگی می گوید: ایشان در زمینه های فرهنگی جامع الشرایط هستند. شما هیچ یک از مسئولین فرهنگی کشور را نمی توانید نام ببرید که به اندازه ایشان با سواد باشد. فیلم دیده باشد و موسیقی، تئاتر و هنرهای تجسمی را بشناسد.من یادم هست در سال های پیش حوزه هنری جلسات شعری می گذاشت . ماه رمضان بود مسئول حوزه یک تعداد شعر منتشر شده را آورد خدمت آقا به عنوان افتخارات نشر یکساله. خب به لحاظ کمی کلی کتاب بود فکر کرد آقا الان به وجد می آیند. اما آقا همین که این کتاب ها را تورق می کردند کلی غلط ویراستاری ، محتوایی و ... از این اشعار می گرفتند.
یکی از دوستان تعریف می کرد فیلم "بادبادک باز" که تازه ساخته شده بود آقا گفته بودند رمانش فوق العاده است امیدوارم فیلمش هم به اندازه رمانش قوی باشد.
خیلی خوب است اینجا یادی کنیم از معمار اصلی انقلاب که اتفاقا ایشان هم انقلاب ما را بیش از هر چیز فرهنگی می دانستند و اشراف قابل توجهی هم به سینما و اصلا مقوله هنرداشتند. چنانچه در سخنرانی تاریخی خود از سینما مصداق آوردند و بعدها فیلم گاو را مثال زدند. در حوزه هنری تئاتر هم آقای هنرمند تئاتری کارکرده بود به اسم حصار در حصار که یک بار امام مصداق هایی از آن را نام بردند.
مجیدی درباره اولین دیدارش با مقام معظم رهبری می گوید: اولین دیدار من با آقا بر می گردد به سال 70 و فیلم بدوک. این فیلم برای من منشا اتفاقاتی هم شد و البته مصداق بسیار خوبی است که تفاوت نگاه آقا را با مسئولین فرهنگی نظام برای شما عرض کنم. این فیلم را به همراه جمعی از هنرمندان و مسئولین در جلسه ای که اقا هم حضور داشتند دیدیم. فیلم که تمام شد آقا به شدت برافروخته و ناراحت شدند. این عین عبارت آقاست: اگر فیلم مبتنی بر درام است که حرفی نیست ولی اگر مبتنی بر واقعیات است من حرف دارم. آقای سید مهدی شجاعی که نویسنده فیلمنامه بود گفت متاسفانه مبتنی بر واقعیات است و من هم ادامه دادم که این فیلم فقط گوشه ای از واقعیت است و اگر می خواستیم همه آن را نشان دهیم فیلم ظرفیت این همه تلخی را نداشت. و باز این عین عبارت آقاست که خطاب به مسئولینی که آنجا بودند گفتند: اگر چنین است چرا به ما نمی گوئید . چرا به ما گزارش داده نمی شود؟" با همین لحن که بعدها از ما گزارش خواستند و ما هم گزارش هایمان را مکتوب کردیم و فرستادیم و اولین نتیجه آن این بود که کل مسئولین آن منطق عوض شدند.
ولی می دانید که فیلم توسط وزیر ارشاد وقت توقیف شد. نگذاشتند به جشنواره ها برود. فقط به کن رفت و رئیس جمهور وقت (آیت الله هاشمی رفسنجانی) نامه ای 11 بندی خطاب به من و حوزه هنری نوشت و توضیح خواست. در بند اول این نامه آمده بود که ما این همه سد و سیلو در کشور ساختیم این همه آبادانی چرا راجع به اینها فیلم نساختید؟
مجیدی همچنین در ادامه ناگفته هایش از زندگی رهبرمعظم انقلاب می گوید: این را می گویم ولی شاید ایشان راضی نباشند. ولی یک فیلمی را آورده بودند که مورد نقد برخی متدینین و خیلی از مسئولین کشور بود ولی ایشان گفتند اگر من بودم به این فیلم تقدیرنامه می دادم.

من معتقدم خیلی بیشتر از دشمنان خارجی دوستان داخلی چهره ایشان را تخریب کرده اند. چرا باید اینقدر نگاه ژورنالیستی نسبت به آقا وجود داشته باشد؟ چرا؟ مگر ایشان احتیاج به این چیزها دارند؟

ایشان مورد اتکای خیلی ها هستند. شاید جالب باشد بدانید من از منبع موثقی شنیده ام که ایشان به روز در جریان خیلی از مسائل جامعه قرار می گیرند و خیلی وقت ها به شکل مردمی در سطح شهر تردد می کنند. با پیکان یا پراید. بدون خبر قبلی هم تشریف می برند. متاسفانه ابعاد شخصیتی ایشان خیلی مهجور مانده است و این جفای بزرگی است . البته تاریخ یک روزی قضاوت خواهد کرد و حقایق ناگفته ای را خواهد گفت.
خیلی ها بعد از چاپ این مصاحبه خواهند گفت که مجیدی هم نگاه حکومتی دارد ولی خدا خودش می داند که نگاه من به ایشان خیلی متعالی است و برایم آن زمان که هنوز رئیس جمهور نبودند و بعد که بودند و می آمدند پیش ما سر سفره با ما املت می خوردند با الان که رهبر مملکت هستند فرقی نکرده اند. الان هم همان تعامل ، صمیمیت و تواضع را دارند که آن موقع داشتند. خیلی وقت ها ما دور هم جاهایی جمع شدیم که مسئولین سیاسی بودند ، هنرمندان هم بوده اند، باورتان نمی شود که ایشان اینقدر بچه های هنرمند را تحویل گرفته اند که مورد حسادت سیاسیون واقع شده است.

به گزارش پارسا نیوز NewsParsa هفته نامه پاری ماچ در شماره این هفته خود با چاپ تصویری از دیدار "دی یو دونه" هنرپیشه فرانسوی و یحیی القواصمی رییس حزب تازه تاسیس ضد صهیونیسم فرانسه مصاحبه‌ای با دونه در خصوص دیدار آنها با محمود احمدی نژاد رییس جمهوری ترتیب داده است‏.‏

این نشریه با اشاره به اینکه "دیودونه" به عنوان عضو هیئت داوران جشنواره فیلم های کوتاه به مدت ده روز به تهران دعوت شده بود، نوشت ‏:‏ وی با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران برای ساخت مشترک یک فیلم در مورد برده داری مذاکره کرده و توانست با رییس جمهوری دست نیافتنی ایران ، محمود احمدی نژاد ملاقات و در مورد دشمن مشترک یعنی اسراییل گفت‌وگو کند‏.‏

متن مصاحبه این نشریه با دی یو دونه به این شرح است ‏:‏

پاری ماچ‏:‏ برخی شما را متهم به انکارگرایی می کنند‏.‏ آیا شما با رییس جمهوری ایران مساله نابودی اسراییل را نیز در میان گذاشتید؟

*دیودونه‏:‏ من در مورد فرهنگ با او صحبت کردم‏.‏ از روشی که فرهنگ می تواند سبب کاهش اختلافات بین ملت ها شود‏.‏ به نظرم جایی که سیاست بین المللی شکست می خورد می‌توان از این طریق ارتباطی برقرار کرد‏.‏ در منطق صلح ابعاد فرهنگی اهمیت زیادی دارد‏.‏

در بعد سیاسی من با او از قدرت صهیونیسم در فرانسه و فشارهایی که اعمال می کند صحبت کردم‏.‏ او این مسائل را می دانست‏.‏ احمدی نژاد آدم با حسن نیت، آرام ، متین است‏.‏ برای من ایران یک مدل دمکراسی است‏.‏

پاری ماچ ‏:‏ دمکراسی که در آن یک دانشجوی فرانسوی (کلوتیلد رایس) به اتهام واهی دستگیر می شود؟ آیا به این موضوع هم اشاره کردید؟

*دونه ‏:‏ من می خواستم با کلوتیلد رایس نیز ملاقات کنم و ببینم در چه وضعیتی به سر می‌برد و حال روحی او چگونه است‏.‏ من راجع این موضوع با رئیس جمهوری ایران صحبت نکردم‏.‏ رئیس حزب ضد صهیونست فرانسه که همراه من است، این کار را کرد‏.‏

پاری ماچ ‏:‏ رییس جمهوری ایران سوژه خوبی برای یک هنرپیشه طنز است‏.‏ با این حال هیچ گاه کاریکاتوری از او ارائه نکردید؟

*دونه ‏:‏ در فرانسه یک پلیس سیاسی مذهبی مانند ایران وجود دارد‏.‏ این که من در مورد یک یهودی شهرک نشین در اسراییل مطلب طنزی را بازی کنم بعد هم شورای عالی سمعی و بصری مرا محاکمه کند، این اسمش پلیس سیاسی افکار نیست؟

پاری ماچ ‏:‏ شما شورای عالی سمعی و بصری فرانسه را با پاسداران مقایسه می کنید؟

*دونه ‏:‏ من در ایران آزادی و عدالت بیشتری نسبت به فرانسه دیدم ‏...‏ بله‏.‏ در فرودگاه های ایران نظامیان کمتری در مقایسه با فرانسه دیدم‏.‏ شاید هم آنها دوربین هایی پشتشان نصب کردند که همه چیز را عکس می گیرد، اما دست کم نسبت به فرانسه مسلسل های کمتری دیده می شود‏.‏ در خیابان های ایران نسبت به فرانسه حضور کمتر پلیس مشاهده می شود‏.